roel + gijs in laos!

-> mekong / luang prabang / vang vieng / vientiane

Verslag van bezoek aan laos


zondag 15-06-2003
mekong -> chiang khong - pakbeng
De hele bende die we de avond ervoor hadden ontmoet zat al in het restaurant toen wij aan kwamen zetten. Snel wat eten gescoord en met de tuk tuk naar het immigratie office voor 'n stempeltje. Samen met David en Ty (vanaf nu Lao) inkopen gedaan voor de boottrip en de grens overgestoken. Als een van de laatste kwamen we de boot binnen die inmiddels al afgeladen vol zat met andere backpackers. Tijdens het manuvreren naar het achterste gedeelte van de boot liep Gijs prontificaal met z'n hoofd tegen een steunbalk...dat was ook weer een goede binnenkomer! Zodra je met de boot Laos binnengaat kun je kiezen tussen een slowboat of de speedboat. Natuurlijk klinkt de speedboot in menig oor een grote uitdaging, maar deze scheurt met 80 km/h over het water en maakt zoveel lawaai dat je elkaar nooit kan verstaan en daarnaast ben je verplicht een helm met vizier en reddingsvest te dragen (terwijl het 30 graden is!), wat je in een keer een stuk minder stoerder maakt. In tegenstellig tot de speedboot doet de slowboat er 2 dagen over maar kun je wel redelijk relaxt zitten en is er zelfs tijd voor een goed gesprek en een biertje. Voordat we vertrokken werd ons verteld dat we de verzekering nog moesten betalen, dit leidde tot een hoop discussies want de verzekering zou al in de ticket begrepen zijn. Uiteindelijk hebben wij en de meeste mensen van de boot (20 man) maar betaald want de boot weigerde te vertrekken zonder dat iedereen betaald had. Achteraf bleek het een grote oplichting te zijn, maar bij deze toch complimenten aan de 'man van de verzekering' want alles was tot in de puntjes uitgewerkt, van identiteits bewijs tot officieel lijkende verzekerings papieren en hij had zelfs z'n haar gekamt. De bootreis verliep erg goed, de omgeving was echt schitterend: veel bergen begroeit met palmbomen, pitoreske dorpjes en echt alles was groen (op de Mekong rivier na, die was bruin!). De boot werd gerund door een Lao gezinnetje, papa achter het stuur, mama in het motorhok, en de drie kinderen zorgden voor het drinken en aanmeren van het schip. Als ze door de boot liepen moesten ze veel mensen passeren die op de grond lagen te slapen, maar weigerden om over ze heen te stappen want voor hun geloof mochten ze hun voetzolen niet naar iemand toe richten. Dit leverde wel grappige taferelen op want veel mensen wisten niet waarom ze zo erg omliepen als ze een drankje moesten brengen. Tijdens de eerste stop wat eten gekocht en betaald met de Thaise munteenheid Baht, want zowel Baht, Dollars als de Lao eenheid Kip worden overal geaccepteerd. Bij het afrekenen betaalden we met een 100 Baht biljet (2 euro), maar kregen 15.000 kip terug in biljetten van 1000. Je voelt je in dit land nogal snel miljonair want bij het omwissellen van 50 euro krijg je al snel een hele tas vol biljetten mee naar huis. Om 5 uur kwamen we aan in Pak Beng, een klein dorpje langs de Mekong rivier wat volledig leeft van de overnachting van de slowboot richting Luang Prabang. Dat was ook de reden dat het hele dorp ons op stond te wachten om reclame te maken voor hun guesthouse. Samen met Ty en David een guesthouse opgezocht en we waren nog niet binnen of enkele tientallen jongeren kwamen opium en wiet aanbieden, wat daar in de omgeving volop groeit. Met z'n viertjes gegeten en een biertje gedronken op het balkon van het guesthouse. De mensen van het guesthouse kwamen er ook bij zitten en de waterpijp ging een keertje rond.


maandag 16-06-2003
mekong -> pakbeng - luang prabang
Ontwaken in heiig Pakbeng. We moesten ons behelpen met een bucket koud water ipv een warme douche. Bij het ontbijt merkten we al de eerste invloeden van de Fransen uit de Koloniale tijd, het ontbijtje was namelijk een Frans stokbroodje met Le Vasqerie kaasjes...mmmmmm! Zonder problemen lekker gelaxt het riviertje afgevaren en zo hier en daar wat locals opgepikt en afgezet. De discman kwam hierbij erg goed van pas en ook een goed leesboek (alleen die hadden we niet!). Een tussenstop bij de Pak Ou caves waar in totaal zo'n 8000 boedha beeltjes stonden, het was alleen zo donker dat we niet eens de helft konden zien. Nog een klein uurtje varen en we waren in Luang Prabang waar weer een ontvangstcommitee klaar stond, helaas geen bloemen en een rode loper maar wel een aantal haffel guesthouse kaartjes. Net buiten het centrum ons plekje gevonden, een wandeling door Luang Prabang gemaakt en een echte Lao maaltijd geprobeerd. Coconut cream met gember, kip en sticky rice, de rijst was zo plakkerig dat we met z'n vieren een stuk eraf moesten trekken en ze hadden de hoeveelheden kip en gember in het recept per ongeluk omgewisseld. Omdat het regenseizoen is begonnen kun je de klok erop gelijk zetten dat het rond 10 uur iedere avond gaat regenen en dus ook de stroom het regelmatig af laat weten. Zo ook deze avond terwijl wij net op zoek wilden gaan naar de Hive bar die ergens buiten het centrum ligt. Op de tast door de straatjes gelopen en enkele vuurvliegjes gevolgd, maar niks gevonden wat ook maar enigzins op een bar leek. Dan maar terug en onze kamer omtoveren tot een barretje.


dinsdag 17-06-2003
luang prabang -> verkennen / stappen
Vandaag stond de city tour door Luang Prabang op het programma, dus te voet een route uitgestippeld. Eerst even het internet gecheckt en toen 2 Zweedse meiden onze plannen hoorden over het bezoeken van de watervallen de dag erna, kregen we meteen de vraag of ze ons konden vergezellen....daar zeggen wij natuurlijk geen 'Nee' tegen. Tijdens onze city tour werden we echter om de meter opgehouden door de een na de andere bekende, iedereen die namelijk bij ons op de slowboat had gezeten zat in Luang Prabang. Het leek wel op boodschappen doen bij de Edah in Vlijmen, waarbij je om de 5 minuten met iemand een praatje moet maken. Na 'n half uurtje kwamen we erachter dat het voornamelijk tempels, tempels en nog eens tempels waren die we inmiddels wel genoeg gezien hadden. Want zo heb je in elke stad wel de 'oudste', de 'grootste', de 'meest bezochte', de 'mooiste', de 'meest ver weg liggende tempel' en noem zo maar op! Het was wel apart om terloops een robbertje kipvechten te aanschouwen. Terug bij het guesthouse gekomen raakten we in gesprek met onze NLse en Turkse buurmannen. De Nederlandse jongen kwam Gijs erg bekend voor en na even doorvragen bleek dat hij op dezelfde school (MLO) had gezeten en hetzelfde jaar afgestudeerd was, de wereld blijft toch erg klein. 's Avonds met de hele groep gaan eten en daarna richting een barretje. Een Engelse meid had de organisatie in handen en werden met z'n tienen in een songtaew geladen op naar een Lao dancing. Daar aangekomen bleek de entree maarliefst 15.000 kip te zijn en er was geen kip te bekennen, dus dat feestje ging voor ons niet door. Na even rondrijden een gezellig barretje gevonden en de hele avond zitten kletsen met het grote gezelschap.


woensdag 18-06-2003
luang prabang -> kuang si waterval
Netjes op tijd waren we bij de Scandinavian Bakery waar we met de Zweedse meiden hadden afgesproken, Ty en David hadden waarschijnlijk een kater die ze alleen slapend konden verwerken want die kwamen niet opdagen (Gijs trouwens ook, maar dan slaapwandelend!). Samen met Dereck (Canadees) die we in de Bakery ontmoette gingen we met de jeep langs allerlei mooie pitoreske dorpjes richting de watervallen. Na een half uur door de jungle gelopen te hebben kwamen we aan de de Kuang Si waterval, een gigantisch grote waterpartij omringt door palmbomen en tropische planten waar Rob de tuinman jaloers op zou zijn. Bovenaan zou het helemaal sprookjesachtig mooi zijn, dus wij ons naar boven gewerkt over de gladde rotsen en de bloedzuigers van ons af moeten slaan. Er was totaal geen route uitgestippeld en als dit in Europa zou zijn hadden ze dit meteen afgeslopen want sommige stukken waren echt levensgevaarlijk. Met handen en voeten waren we dan uiteindelijk boven en zagen een helder blauw zwemgedeelte en enkele watervallen die daar op uit kwamen, net als in een zondagmiddag documentaire van het National Geografic channel. Met een touw kon je in het 'zwembadje' springen en hebben ons daar ook enkele uurtjes goed vermaakt. Op de terugweg kwamen we nog langs een kooi waar een tijger in zat (huisdiertje van iemand), in NL kun je die ook in de dierentuin zien natuurlijk maar hier kon je bij wijze van spreken gewoon in de kooi stappen als je dat wilde. Ook enkele lieve mini beertjes trokken onze aandacht en hebben even met ze gespeeld. Terug naar Luang Prabang voor het avond eten en onze tweede kans om de Hive bar te checken. Daar aangeschoven bij Elie (Zuid-afrikaanse), Angie, Cade (Canadezen) en Mark (Engels) en wat rondjes Asshol gespeeld, weer een leuk nieuw kaartspelletje voor als je aan het reizen bent. Terug op onze kamer nog even een cdtje op gezet en in slaap gevallen. We weten inmiddels zodra we Air (Franse band) opzetten dat we nog voor het tweede nummer in slaap vallen.


donderdag 19-06-2003
luang prabang - vang vieng / happy pizza
In de vroege uurtjes weer in de bus gestapt naar Vang Vieng waar na het wegrijden de band werd gestart met Lao karaoke. We wilden wel meezingen maar we konden helaas de Lao ondertiteling niet lezen. Deze busroute is een berucht omdat er in het verleden nogal veel bussen zijn aangevallen door overvallers, zelfs een maand terug is er nog een bus beschoten en enkele toeristen vermoord (deze zagen we nog onderweg). Gelukkig waren er twee mannen in de bus aanwezig met machinegeweren en ook werd ons verteld dat de route nu goed beschermd werd door militairen. De route was daarnaast echt heel mooi en deed ons denken aan Nieuw-Zeeland, we zijn er dan wel nooit geweest maar hebben wel Lord of the Rings gezien. Een uur voor onze geplande aankomst in Vang Vieng kwam er plotseling rook uit de achterkant van de bus, de motor bleek overhit te zijn en moest dus op Lao wijze afgekoeld worden: emmer met rivier water en gooien als gekken! In de middag kwamen we aan in Vang Vieng en zijn met de hele club naar Malany guesthouse gegaan omdat dit zeker werd aanbevolen door onze buren in Luang Prabang. Voor de prijs van 'n pilske in de Silva hadden wij hier een grote nieuwe kamer met luxe badkamer, gratis water en zelfs een zeepje..jaja echt alles erop en eraan. We voelden ons als een god in Frankrijk! Een douche en ook weer een verkennings tour door het stadje gevolgd weer door een film en we waren weer helemaal ingeburgerd. We zijn inmiddels een wandelende film encyclopedie aan het worden, zoveel films dat we al gezien hadden. Met de rest hadden we afgesproken in de pizzeria en werd ons aanbevolen een happy pizza te nemen, dit is net zo iets als een pannekoek met een verassing alleen hier zorgen de locale kruiden voor een verassing. Nog een biertje gedronken op de rooftop en sterren zitten kijken tot de oogleden zwaarder werden.


vrijdag 20-06-2003
vang vieng -> tubing
Vandaag staat tubing op het programma, dat is liggend in een binnenband van een vrachtwagen de rivier af drijven. Hoe simpel het ook klinkt, het is en blijft een van de meest relaxte manieren om je dag door te komen. Met een busje werden we 4 km verderop langs de rivier gedropt en onze tocht kon beginnen. Omdat er maar weinig stroming staat, kun je makkelijk overal aanmeren en de Lao bevolking staat langs de oever om de inwendige mens te verzorgen. Liggend in het zonnetje kun je om de 5 minuten een 'tube' (biertje) bestellen en ook als je wat spanning wilt opzoeken kun je van een rots of platform af duiken of een slinger geven aan een van de vele touwen. Na een uurtje gestopt bij een rieten hutje waar enkele bekende deuntjes uit kwamen. We waren niet de enige want na enkele minuten stopten er tientallen mensen die het feestje compleet maakten. Dit was ook de plek om de bekende water cave te bezoeken, met z'n zessen gingen we op pad. Om de grot binnen te komen moest je eerst 20 meter zwemmen en daarna kon je via een smalle gang verder de grot in komen. We hadden het idee dat we de eerste waren die deze grot hadden ontdekt want we moesten echt op zoek gaan naar de juiste doorgangen en de Indiana Jones gevoelens begonnen bij ons op te spelen. Na een half uur lopen kwamen we watervalletjes en beekjes tegen en een natuurlijke glijbaan moest natuurlijk ook geprobeerd worden. Toen onze ondekkingstocht genoeg spanning had opgeleverd hebben we onze tube tocht voortgezet. Liggend in de band met aan de linkerkant (voor de lezers rechts!) hoge bergen en aan de andere kant een dichtbegroeide jungle genoten we van het mooie uitzicht. Het einde was in zicht en kijkend op ons klokje bleek dat we er bijna 6 uur over hadden gedaan, terwijl er 2 uur voor staat. Nog even genoten van de schitterende zonsondergang en ons nat pak verwisseld voor het avond kostuum. Na het eten zijn we samen met Dave (Engels) op zoek gegaan naar het zweedse mid zomerfeest, waar we voor uitgenodigd waren door een zweed die 's middags voorbij kwam dobberen. Tijdens het feest wordt er om een reuzachtige penis gedanst, achja 't is maar wat je leuk vindt. Maar daar wilden wij natuurlijk wel even een glimp van opvangen (check the penis), maar helaas was de bar onvindbaar.


zaterdag 21-06-2003
vang vieng -> lagoon
Na een weg uit onze dromen te hebben gevonden zijn we een ontbijtje gaan pakken. Beetje rondgelopen en wat info verzameld voor een kano of bustrip richting Vientiane. Hoewel we door hadden dat dit een echte wegschraal dag is, zijn we toch even naar de Lagoon gegaan. Deze grot kun je binnen komen door een smalle doorgang waarna je uitkomt in een kristal helder blauw water dat langzaam naar buiten stroomt. Na de zwempret nog op het gras liggen zonnen en wat gekletst met 2 engelse meiden (die een ondefinieerbare taal tegen elkaar spraken) en Ty en Dave. De rest van de avond was net de dagen ervoor: same same, but different, gezellig en veul leut met elkaar.


zondag 22-06-2003
vang vieng - vientiane / kajakken
We hadden ervoor gekozen om met de kano naar Vientiane te gaan, want dit was nog een vervoersmiddel die we nog niet in ons rijtje hadden staan. Ontbijtje bij het reisbureautje en kennis gemaakt met een Nederlander die ook samen met ons richting Vientiane zou kayaken. Na een uurtje rijden werden we volledig ingepakt met reddingsvest en helm en een volle fles mineraal water zorgde ervoor dat Gijs al meteen een nat pak kreeg toen de truck erover heen reed. Wij onze kano taktiek nog eens doorgenomen maar dit bleek niet echt nodig want de rivier was niet zo wild als wij gewend waren. Halverwege was er een lunch met zelfs spies van de BBQ die voor ons live werden gebraden. Maar voordat we konden knabbellen konden we eerst van een 15 meter hoge rots af springen. Zonder aarzellen riepen wij natuurlijk meteen, ok wij gaan wel. Boven aangekomen bleek het toch wel iets hoger te zijn dan van onder leek, maar toch de sprong gewaagd. Het is erg vreemd om een vrije val van enkele minuten te hebben en dan hopen dat je goed terecht komt op het water. Na 2 uurtjes verder kayaken door uiteraard weer een super mooie omgeving moesten we onze kano naar de kant halen en onze spullen in de truck laden. Er was ons beloofd dat we een echt typisch Lao dorpje gingen bezoeken dat was afgezonderd van de buitenwereld, het dorpje waar wij stopten had echter kabel TV, de nieuwste spelcomputer en een luxe wagen voor de deur. Dan maar door naar Vientiane met de truck, maar we werden halverwege eruit gegooid en ze zeiden dat we met het locale transport in Vientiane moesten komen. In een volgepakte truck met locals nog eens een uurtje gereden tot we in Vientiane aankwamen. Vientiane is de hoofdstad van Laos maar is niet veel groter dan Den Bosch maar staat wel bekend om z'n ontzettend goede tennisclub. De prijzen van de hotels zijn echter erg duur (6-20 US) en zijn overal same same, but different. Uiteindelijk een hotel gevonden dat niet kan tippen aan het Hilton, qua prijs dan want de badkamer had duidelijk zijn beste tijd gehad en ook de muren leken bewerkt te zijn door een groep eerste jaars studenten van de kunstacademie. Maar het waren echter de schimmels die dit kunstwerk op hun naam konden schrijven. Met de hele groep daarna een hapje gaan eten en bij het vragen van de rekening waren enkele onbekende drankjes en gerechten op de rekening verschenen die zorgde voor een flinke discussie met het voltallige personeel. Na een dagje fanatieke inspanning hadden we wel een massage verdient vonden we, en gingen de massage salon met z'n zessen bezetten. Een uur lang werd Gijs blootgesteld aan een stevige Lao vrouwenhand die alle spieren los masseerde. Ook Roel werd letterlijk van top tot teen onder handen genomen door een Lao kerel die duidelijk al z'n massage certificaten op zak had. Roel zei achteraf dat hij nooit gedacht had dat een man hem zo goed zou kunnen verwennen. Een biertje in Tango bar was de afsluiter van deze erg geslaagde dag. In de plaatselijke krant daar lazen we dat afgelopen woensdag weer een toeristen bus opgeblazen was met 1 dode en tientallen gewonden, dus het reizen blijft toch nog gevaarlijk in Laos.


maandag 23-06-2003
vientiane -> verkennen / vertrek naar bangkok
Vandaag zouden we Vientiane gaan bezoeken en een tuk tuk geregeld om ons enkele uurtjes rond te rijden naar de verschillende bezienswaardigheden. Het eerste bezoekje was aan de Arc de Triomphe van Vientiane (Patuxai), van veraf een indrukwekkend lijkende replica. Eenmaal dichtbij was het niks meer dan een lomp massief gebouw van zand en specie. Ook de afwerking waren ze vergeten en het uitzicht kon het helaas niet meer goed maken. De volgende plaats werd Pha That Luang; een gigantisch groot goud monument met enkele boedha afbeeldingen. We gaven de tuk tuk driver de opdracht om naar iets anders te gaan dan een tempel want het is inmiddels voor iedereen wel duidelijk dat we er genoeg gezien hebben. Bij Wat Sok Pa Luang aangekomen bleek dit ook weer een tempel te zijn maar volgens onze tuk tuk driver was deze tempel 'same same, but different!'. Het complex van tempels ligt in een bosrijk gebied en is de plaats waar alle monniken uit heel Laos komen om te studeren. Een monnik nodigde ons uit om in de gebedsruimte te komen en vertelde ons vanalles over zijn geloof en de afbeeldingen in de ruimte. Hij vroeg zelfs of wij de meditatie sessie wilde bijwonen maar daar hadden we helaas geen tijd voor omdat we de bus naar Thailand moesten hebben. De monnik leefde zelf in Canada (Lao vluchteling) en was hier 15 dagen om zijn geloof te beoefenen. Terug en onze spullen gepakt om richting de bus te gaan, Dave ging ook met ons mee naar Bangkok en Cade, Angie en Ily naar Vietnam, dus het was tijd om afscheid te nemen. Afscheid nemen in de reizigers wereld bestaat eigenlijk niet, want de kans dat je iemand nog een keer (of meerdere keren) tegen komt is zo ontzettend groot...dat het niet nodig is om tranen te verspillen tijdens een afscheid. Met een volgeladen minibus werden we naar de grens gebracht om weer een stempeltje te halen en in de bus te stappen. De bus was echt enorm luxe (Peter Langhout maal 2!), veel ruimte, flexe kleuren, goed werkende TV met westerse films, alleen de bingo ontbrak nog. We hebben ons plekje opgezocht en zijn lekker in slaap gesukkeld.

(c) 2003 vieters . NL