-> kathmandu
Verslag van de eerste dagen in nepal
vrijdag 04-04-2003
bangkok naar kathmandu
Vandaag vliegen we van Bangkok naar Kathmandu (KTM) met Thai Airways. Op het vliegveld worden voor de eerste keer echt geconfronteerd met SARS; het merendeel van de mensen, waaronder al het personeel, op het vliegveld draagt een mondkapje. Het is behoorlijk luguber om iedereen zo te zien lopen, terwijl we zelf geen bescherming hebben. Er viel zo snel niets te regelen, dus kijken we gewoon maar uit. In KTM is SARS nog ver weg en daar valt het dan ook wel mee met de mondkapjes. De aankomst is geweldig! KTM lijkt met zijn laagbouw en prachtige ligging in een vallei meer op een groot dorp dan op een stad. Ook de temperatuur is hier aangenamer dan in BKK, maar het mooiste is nog wel de ontvanst met bloemenkransen door Harry (oom van Gijs) en Shyam (onze sherpa=gids voor de trekking). We hebben in KTM een goed guesthouse met tuin en ruime kamer. Kortom, eerste ervaring met Nepal zijn erg goed.
Wanneer je echter even een rondje vallen je echter ook wel wat typische dingetjes op. Zo gooit hier iedereen alles op straat, die doorgaans onverhard zijn en dus of stoffig of modderig. Men heeft de hier de vreemde gewoonte om continu heel hard te roggelen en te spugen, vaak vlak voor je neus. En tot slot kunnen ze hier geen van allen rijden; ze toeteren om helemaal niks en snijden je voortdurend af, ook als er ruimte genoeg is. Maar overwegend brengt KTM een zeer aangename indruk. 's Avonds gaan we op pad met Shyam en Harry. We gaan eerst iets eten, maar geen vlees. De slagers slachten hier op de eerdergenoemde straten en laten het vlees de hele dag liggen in de zon en tussen de vliegen. Maar de vegetarische Nepalese keuken is ook niet verkeerd, ondanks dat Gijs en Harry Roel waarschuwden voor het smaakloze eten. Na het eten naar de Bamboo Club gegaan, waar een bekende Nepalese popgroep, Robin 'n Looza, optrad. Aardige muziek met een zanger die zijn kel goed doorsmeerde met whiskey. Er was in de pauze nog een loterij van een sigarettenmerk, waarbij Gijs een lading sigaretten en een portemonnee won, maar deze snel en genereus doneerde aan Shyam. Goed aan de borrel gezeten en gekletst met deze en gene en toen geheel met goed vertrouwen in Gijs (Harry en Shyam waren allang naar bed) terug naar het guesthouse. Maar of Gijs was na 2 jaar vergeten hoe KTM er ook weer uitzag of hij had er een teveel op, maar we verdwaalden wel enigszins.
zaterddag 05-04-2003
bergklimmen in kathmandu
Harry is de laatste tijd bezig geweest om net buiten KTM een klimroute op te zetten en die gaan wij vandaag eens proberen. Niet alleen, maar wederom met Shyam en neef Dindi, Monica (vriendin van Harry) met zoontje Sunny, Sabina (haar buurvrouw) met dochtertje, Ratjana (een algemene vriendin) en Nima (ca 10 jr, zoontje van een sherpa). De berg van zo'n 20 meter lijkt niet zo moeilijk te beklimmen, maar toch valt het ons nog vies tegen. Afgezien van Harry en Shyam die vaker klimmen, doen Ratjana en Nima het erg goed. Wij waren beter in het ravotten met Sunny en het naspelen van WWF worstel-moves, die hier erg populair zijn. Na het klimmen een mooie wandeling terug gemaakt door de graanvelden, die een beetje doen denken aan de rijstplateaus. Naast graan of rijst staat hier ook geregeld cannabis tussen; erg populair bij Nepalezen en Israeliers, maar wel verboden. Als dank, nodigde Monica ons uit om bij haar thuis te komen eten; een aanbod wat wij natuurlijk niet konden afslaan. Monica woont samen met haar zoontje een kamer van 15 m2 met een bed annex bank een kast en een kookhoekje met kerosine stel wat zijn sporen zichtbaar op de muren en plafond had achtergelaten. De dal (linzensoep) bhat (rijst) smaakte goed, maar dat kwam met name door de lekkere spinazie en eitje erbij. Ook apart is dat Monica pas begint met eten als iedereen gegeten heeft. Al met al zeer bijzondere en lekkere maaltijd!
zondag 06-04-2003
kathmandu verkennen
We zullen vandaag eens de toeristische plekjes van KTM eens gaan bezichtigen. Op naar Durbar Square dus. Een hoop heilige gebouwen bij elkaar wat wel het bekijken waard was, maar kathmandu in zijn geheel is gewoon speciaal. Verder 2 keer aangesproken door jonge juwelieren, die vragen waarom westerse toeristen niet met hen willen praten. Als je dan praat nodigen ze je voor alles uit (eten, iets drinken, een filmpje). Echter, als dat 2 keer achter elkaar gebeurd is dat wel erg verdacht en lijkt het toch meer op een truukje. Niet op ingegaan dus. Jongelui, jullie hoeven niet meer naar Salou voor goede friet, maar je kan ook gewon naar KTM. Echt waar. Een zeer goede friettent hier ontdekt van een Nepalees die in Belgie en Nederland op les is gegaan en dus zelfs patatje oorlog heeft. Na deze goede maaltijd naar een bar, Tom & Jerry, gegaan waar we 2 erg maffe Zweden ontmoetten. Ze verdienen hun geld met het verkopen van aardbeien op het strand en zodra ze geld hebben gaan ze op reis. Het reizen is voornamelijk om genoeg te drinken en alles wat op drugs lijkt tot zich te nemen. Deze avond hadden ze de valium ontdekt, die ze hier overigens gewoon in de drogist gekocht hadden voor Rs 80 (EUR 1). In combinatie met goed drinken hadden ze dan ook bij het weggaan veel problemen om de trap af te gaan
maandag 07-04-2003
ambassade india / monkey tempel
Nietal te laat opgestaan om visa voor India te gaan regelen, maar dat duurt echt een eeuwigheid. Niemand weet waarom, want er hoeven niet zo veel handelingen verricht te worden, maar de man aan het loket wil continu zijn pennen weer recht leggen, zijn koffer open en dicht doen en praten met Jan en Alleman die het kantoor binnekomt. Maar goed, met wat vertraging toch daarna met Shyam wat voorbereidingen getroffen voor de trekking en even de Monkey Temple bezocht. We wilden daar nog even goeiendag tegen Monica zeggen, want normaal gesproken verkoopt ze daar armbandjes, maar ze was er nu niet. Vroeg naar bed, want morgen begint het zware werk!
(c) 2003 vieters . NL
Geen opmerkingen:
Een reactie posten