roel + gijs aan de wandel!

-> trekking nepal / annapurna round

Verslag van donkey shit expedition 2003

dinsdag 08-04-2003
dag 0: kathmandu - besi sahar
Vandaag start dan eindelijk onze ruim 2 weken durende trekking door de Himalaya. De reis begint echter niet met lopen, maar met 1 dag bussen. Eerst in een toeristenbus, waarvan wij dachten dat die enig comfort zou bieden, maar dat viel tegen; totaal geen beenruimte en tot 2 keer toe een lekke band. Vanaf Dumre hebben we met een lokale bus gereisd en dat was echt heel relaxed, want daar konden we tussen de tassen, groenten en pakketjes op het dak zitten (verboden voor Nepalezen). Lekker fris en zo konden we ook onze spullen in de gaten houden. Het is wel noodzakelijk dat je de elektriciteitsdraden en kuilen in de gaten houdt en niet bang bent om in diepe ravijnen te kijken. Onderweg ook een van de 1e echte tekenen van de Maoistische opstand meegemaakt in de vorm van een legerpost met soldaten met Belgische geweren en slonige pakjes, waarbij alle Nepalezen uit de bus moesten en lopend de overgang moesten passeren.


woensdag 09-04-2003
dag 1: besi sahar - ghermu
De 1e dag lopen is voornamelijk heet; we zitten nog niet zo hoog (800m) en de zon schijnt goed op onze bolletjes. Halverwege de dag, wanneer het wat steiler begint te worden, wordt al erg zwaar en de beklimming bij Bahundanda gaat al erg moeizaam. Roel zweette zich kapot van de hitte en Gijs van het angstzweet dat Roel de trekking nooit kan vervolmaken. Echter, na een pauze is iedereen weer fit en lopen we nog een eind verder naar Ghermu. Daar aangekomen hebben we een rustig guesthouse tussen de bergen met uitzicht op de rivier die we de komende dagen stroomopwaarts zullen volgen, de Marsyangdi Khola(=rivier). Zo hebben we meteen het goede gevoel van een trekking te pakken!


donderdag 10-04-2003
dag 2: ghermu - dharapani
Het lopen gaat vandaag van een leien dakje, vanwege het feit dat we een dag trainig hebben, het minder warm is, de omgeving mooier wordt of zomaar. Het is in ieder geval zalig en hebben dan ook veel meer oog om van al het moois te genieten. De kabelbruggen (zo'n 75m boven een kolkende rivier), de ezelcollones, de porters met slippertjes aan en gigantische pakketten op hun rug, de lokale bevolking en natuurlijk de natuur. Overnacht in Dharapani in een guesthouse met een douche 50m recht boven de rivier. 's Avonds wordt het nu toch al wel flink koud, dus Roel vraagt maar een extra dekentje, maar deze stinken nogal. Deze worden doorgaans namelijk gebruikt door de porters die op hun eerdergenoemde slippertjes door de shit van de eerdergenoemde ezels lopen en vergeten om die te wassen. Maar goed, lekker warm en gewoon niet te hoog optrekken.


vrijdag 11-04-2003
dag 3: dharapani - chame
Vandaag hebben we bij Bagarchhap een 1e blik op een Annapurna (II 7935m) kunnen werpen. Daarna zien we echt een gruwelijke waterval en daarna komen we langzaam in naaldbos. We bereiken nu immers ook al een hoogte van boven de 2500m. Chame is hoofdkwartier van de politie in deze regio, dus hier worden we hevig onderworpen aan controles. Shyam moet zich tot 2 keer toe legitimeren en ook wij moeten onze trekking permit weer eens tonen. Ook hier staan wat mennekkes met geweren uit de jaren 50, maar toen ze toch lang naar Roels Che Guevarra-shirtje bleven kijken dachten we toch maar heel vriendelijk te zijn. Zeker ook typisch vonden ze het dat Roel 6 en Gijs 4 namen hebben, maar uiteindelijk nog wat Nepalees van hen geleerd; ramro sathi = goede vriend.


zaterdag 12-04-2003
dag 4: chame - pisang
Vandaag zal een rustig dagje wandelen worden. We mogen niet te hard stijgen ivm eventuele hoogteziekte, dus zal vandaag maar een uur of 6 lopen zijn. We worden vandaag wel weer eens geconfronteerd met de schofterigheid van de Isaeliers hier. Ze zijn al de hele tijd en overal bij lodges aan het afdingen, terwijl overal staat dat dat niet de bedoeling is in de Annapurna-regio, maar nu beginnen ze ook nog te bedriegen. Zo weigeren ze bij een lodge onderweg om een kopje melkthee (Rs25=EUR0,30) te betalen dat ze wel degelijk hebben besteld. Dat ontaardt in hard schreeuwen en onnoemelijk onbeschoft gedrag. Shyam vertelt ook dat Israeliers uitermate impopulair zijn bij de Nepalezen. Wij hebben ons ook al lang niet meer geschoren en zijn dan ook bang dat de lokale bevolking ons zal verwarren met de Israeliers (zij hebben immers hier allemaal een flinke baard), maar Shyam stelt ons gerust door te zeggen dat Nepalezen ze van mijlen ver herkennen. Dan zijn de Nepalezen een stuk aardiger; zo kwamen we 2 jonge porters tegen die op hun slippertjes ruim 20kg mosten vervoeren.Shyam en Gijs moesten dat natuurlijk ook even proberen.


zondag 13-04-2003
dag 5: pisang - manang
Ter gelegenheid van de verjaardag van Neeltje (zus van Roel) hebben we een bord in elkaar geflanst met "Proficiat Neeltje Didhi" (grote zus). Bij het maken van een foto complimenteerde een groep Fransen ons met, naar zij dachten, een protest tegen de oorlog. Eerlijk gezegd wisten wij op dat moment helemaal niks van de oorlog, gezien het feit dat we al een kleine week geheel van de buitenwereld zijn afgesloten. Voor hetzelfde geld had Saddam toen het Witte Huis ingenomen. Wij zouden het niet weten. Vandaag lopen we een lang stuk over een hoogvlakte met veel Tibettaanse invloeden en enorm veel stupa's (ronde Boedhistische tempels) en mani walls (muren met stenen of rollen met geschriften), die je altijd klokgewijs moet passeren. Ook vandaag arriveren we vroeg op onze dagbestemming Manang, een cowboy-achtig stadje met een meertje en een enorme gletsjer ernaast. Omdat we tijd zat hebben gaan we hier naar het plaatselijke filmhuis waar vandaag (de gekraakte versie van) "Seven Years in Tibet" wordt vertoond. Dit filmhuis bestaat uit een aantal banken met yak-huiden in een geblindeerd schuurtje en een tv met videospeler.


maandag 14-04-2003
dag 6: manang acclimatisatie
Vandaag is onze acclimatisatie-, rust-, scheer- en wasdag in Manang. Erg laat opgestaan (7.15u ipv normaal 6.30u) en rustig aan gedaan. In het kader van het voorkomen van hoogteziekte is het goed om op een hoogte van 3000-3500m enkele honderden meters te stijgen en dan weer af te dalen en te slapen op de beginhoogte. Daarom gaan wij maar naar het dichtbij gelegen meer en gletsjer (Gangapurna). Op 3800m hebben we een perfect uitzicht en bestaat er ook nog eens de mogelijkheid tot een potje schaak. Terwijl Gijs lekker ligt te zonnen zijn Shyam en Roel verwikkeld in een spannende partij, die toch in het voordeel van laatstgenoemde wordt beslecht. Daarna een hoop niks gedaan en potjes shithead gespeeld, want de komende dagen zullen zwaar genoeg gaan worden.


dinsdag 15-04-2003
dag 6: manang - yak karkar
Vandaag het 'cowboy stadje' Manang weer verlaten, nog even achterom gekeken of Clint Eastwood niet uit een of andere Saloon kwam lopen en vertrokken. We hadden ook flink wat coconut cookies ingeslagen, iets wat we thuis nooit eten, maar hier slaan we elkaar de hersens ervoor in. Op de een of andere manier geven deze dingen ons erg veel energie. Dit was misschien ook de reden dat we in amper 3 uur naar Yak Karkar gelopen zijn, in tegenstelling tot 6 of 7 uur waarover de meeste mensen in onze lodge er over gedaan hadden. Om vervolgens te laten zien dat we nog niet moe waren hebben we nog een extra bergje beklommen nadat we onze spullen in de lodge gedropt hadden. Het werd hier al erg vroeg koud dus zijn we de gezellige warmte binnen gaan opzoeken en begonnen met de apres-bergbeklimmen (!?).


woensdag 16-04-2003
dag 7: yak karkar - high camp
Met half dichte oogjes aan de pap, tot we plotseling wakker schrokken van laaiend enthousiasme in de lodge: er passeerde net een kudde yaks! Deze hadden we nog niet eerder gezien en de plaatselijke nepalezen vertelden ons dat we die voorlopig ook niet meer gingen zien omdat het zo 'warm' was (hmmmm warm, 's nachts was het 2 graden!). Dus snel een foto gemaakt van dit unieke moment. Vol goede moed weer vertrokken met de mededeling van wat Amerikaanse trekkers 'slow down boys', omdat we toch wel erg snel hadden gelopen gister. Na enkele uurtjes lopen in Thoroung Pedi aangekomen en de hoogte (4700 mtr) was hier goed merkbaar. Na 2 paracetamolletjes en een goede hap nepalees voer was Gijs weer helemaal de oude maar Roel zag zo wit als unne Yeti, maar we zette onze tocht voort naar Toroung High Camp. De handschoenen en muts tevoorschijn gehaald want een sneeuwstorm was op komst. Na 2 zware uren hadden we de top bereikt en er was al aardig wat sneeuw gevallen. Een garlic soepje in de lodge (4900 mtr) deed gelukkig wonderen en na even kletsen zijn we onder de wol gekropen.


donderdag 17-04-2003
dag 8: high camp - muktinath / thorung la
Om 4.00 uur ('s nachts ja!) ging de wekker, ahhh wat vroeg! De Yeti van de dag ervoor was weer opgestaan maar we probeerde toch onze weg voort te zetten, er was inmiddels geen weg meer terug. Er was 50 cm sneeuw gevallen en ook onze hoofdlampjes werden goed gebruikt. De paadjes waren slecht te zien in de sneeuw en de Sherpa kwam erg goed van pas en op sommige stukken zakten we tot onze knieen in de sneeuw. Hoe hoger we kwamen hoe mooier het uitzicht werd, zeker toen de zon zich liet zien. Om 8.30 uur was het dan eindelijk zover, het moment waar we al dagen naar toe leefden: de Thorung La.... 5416 meter hoog! Het leek wel of we de top van de Mount Everest beklommen hadden, zo blij dat we waren. Natuurlijk werd dit moment even goed vastgelegd en een kop black tea was nu welverdiend. Nu was het afdalen geblazen, als de brandweer gingen we onlaag en elke meter dat we daalden voelden we weer meer dat we tot de levenden hoorden. In Muktinath aangekomen onze kamer ingericht en een momo neergelegd en even goed zitten relaxen op het dakterras. Ook vandaag konden we geen luciferhoutje meer vinden om onze ogen open te houden en zijn op tijd naar het slaaphok vertrokken.


vrijdag 18-04-2003
dag 9: muktinath - marpha via kagbeni
Vandaag was het plan via Kagbeni naar Jompson. Gestart in een woestijnachtig landschap met veel rondcirkelende eagles, stoffig en warm en een totaal verschil met de dag ervoor. In Kagbeni onze spullen ergens gedropt en rond gaan kijken in het mooie stadje. Heel apart dorpje met smalle steegjes en gangetjes en erg aparte bouwstijl wat veel wegheeft van het Mustang gebied. Voor dit gebied heb je echter een permit nodig van 700 US dollars. Een monnikenklooster van 526 jaar oud was volgens de inheemse bevolking echt de moeite waard om even een kijkje te nemen. Dus wij onze stoute schoenen aagetrokken en het klooster binnen gegaan, de schoenen moesten meteen naar buiten maar wij mochten gelukkig blijven. Een monnik vertelde dat dit klooster onbeschadigd uit de oorlog met China is gekomen en liet ons veel goed bewaarde religieuze dingen zien, waaronder een 700 jaar met goud beschreven mantra (tibetaans gebed). Ook mochten we in de gebeds en ceremonie ruimte kijken. Hij vertelden ons dat in de grotten in de buurt op dit moment 2 monniken bezig waren met een meditatie sessie van 3 jaar, 3 maanden en 3 dagen (petje af jongens!) en elke monnik moet dit een keer in z'n leven doen. Onze tocht weer opgepakt en we begonnen de wind al aardig te voelen. Shyam wist een kortere route via de rivierbedding, wij niet wetende dat de wind daar zo sterk zou zijn hem gevolgd. Onze mooi gebruinde lichaampjes werden spontaan gezandstraald en ook bij het openhouden van je mond werden de tandjes gratis gepoetst. Gesmolten gletsjer water had er onderweg nog voor gezorgd dat we enkele rivieren moesten oversteken, lekker verfrissend. Inmiddels waren we met z'n vieren, een lief zwart hondje volgde ons al een half uur en heeft dit tot Marpha (onze volgende lodge) volgehouden, maarliefst 3 uur. Deze avond was het weer eens tijd voor de typische maaltijd Dahl Baht (rijst met linzenpap en aardappel curry), als je dit besteld weet je zeker dat je genoeg hebt, dit wordt namelijk onbeperkt bijgevuld!! Wat kaartjes gelegd met wat nepalezen en andere gasten en wat nepalees bijgeleerd.


zaterdag 19-04-2003
dag 10: marpha - ghasa
Als ontbijtje lekkere yakcurd met muesli (Gijs) en Roel voelde zich behoorlijk de Anneke met z'n Chapati (platgeslagen nepalese koek). Weer gestart met lopen en om 9.30 uur in een Lodge van een Nederlandse eigenaar Douwe Egbert koffie gedronken. We hadden Shyam gevraagd of hij gewoon in het nepalees zijn bestelling wilde doen en dan 'En een portie bitterballen' er achteraan wilden zeggen. Helaas kwam het woord bitterballen onverstaanbaar uit zijn mond, misschien hadden we hem toch beter 'Een gehaktbal uit jus, niet uit laten lekken, met mayo' moeten leren. De uurtjes daarop waren weer winderig, zowel buiten als binnen de broek! In Khoko Tani lunch gehad en tot onze grote verbazing was onze adoptiehond ook weer aanwezig, we vroegen ons af hoe vaak deze hond de Annapourna Round al had gedaan. Tegen 5en kwamen we aan in Ghasa, mooie lodge met rustig tuintje en de laatste kamer.


zondag 20-04-2003
dag 11: ghasa - tatopani
De wekker deed weer z'n werk en de tas werd weer ingepakt. Het gebied was vandaag een stuk groener en overwegend dalen. Om 10 uur kopje thee gedronken bij een mooie waterval (Chahhara) en via landslides, hangbruggen en bebossing door naar Dana voor de lunch. Vooral op deze route kwamen we veel Bhramnnen (hindoeistische vereerders van goden) en Indiërs tegen, vele helemaal in het oranje/rood en met beschilderingen op hun hoofd. Dit was een bedevaartsroute naar Muktinath waar een van de oudste hindoeïstische tempels staat, wij waren hier echter voorbij gelopen met het idee dat het een of andere instelling was voor geestelijk gehandicapte mensen. Iets na de middag in Tatopani aangekomen waar we weer eens een biertje gingen proeven, het was immers happy hour daar. Een biertje met gratis chips, dat was effe boffen! De rest van de avond gezellig zitten kletsen met iedereen die om de beurt aan kwam schuiven (nummertjes trekken?), tussendoor Dhal Baht en nog wat kaartjes gelegd. Nog met een in Hong Kong levende amerikaan (eerst gescreend op SARS natuurlijk) zitten kletsen tot laat in de avond.


maandag 21-04-2003
dag 12: tatopani rustdag
Eens lekker uitgeslapen en wat rondgewandeld in Tatopani en een boekje gekocht om ons te vermaken. Om 2 uur naar de Hot Springs gegaan om onze spieren wat lekkere massage te geven. De naam 'Hot' was niet voor niks aan de bron gegeven want het was het heet! Toen we eenmaal uitgestoomd waren en onze huidjes er als een zeem uit begonnen te zien zijn we maar opgestapt. Bij terugkomst in de lodge was er een grote verzameling van bekende gezichten aanwezig, iedereen die we de afgelopen dagen tegen waren gekomen hadden zich hier verzameld. Nog wat gekletst met iedereen en een laatste biertje gedronken. Voordat we echt konden gaan slapen moesten eerst de ghost-buster van stal gehaald worden. Er zat een spin te grote van 'hand' boven het bed van Roel. Handmatig kon hij helaas (geen boedhist in de buurt) niet verwijderd worden, dus een deo bus als brander bood de oplossing.


dinsdag 22-04-2003
dag 13: tatopani - ghorapani
Vandaag was het een echte klimdag, van 1189 meter naar 2855 meter...redelijk zwaar dus. Via Ghara en Shika naar Ghorapani gelopen. Erg mooie omgeving met hangbruggen, leuke dorpjes, geinige taferelen, veel watervallen, bomen met lianen en veel groen in bloei staande rododendrons (mooi woord voor scrable trouwens!). Ook weer deze avond weer met de ander trekkers gemengd en ons kapot gelachen om een Japanse trekker met een Droopy van een gids, het enige wat de japanner zei was (Ohhh,mmm), echt het ideale stuntteam.


woensdag 23-04-2003
dag 14: poon hill / ghorapani - hille
Ook vandaag weer een dag dat de wekker om 4 uur afging, om voor het mooiste uitzicht tot nu toe te gaan: Poon Hill. Na een uur klimmen waren we op de top van Poon Hill (3200 mtr) waar we de zonsopgang over het hele Annapurna Himalaya gebied zouden zien. Met de camera in de aanslag was het wachten op het moment, ondanks dat het redelijk bewolkt was, was het een schitterend gezicht. Na een ontbijtje beneden de berg was het tijd om het wandelpad weer te kiezen. Ook vandaag veel dalen, wat ons behoorlijk in de knietjes ging zitten. Via de lunch in Granthali doorgelopen naar Hille waar we de nacht weer door zouden brengen. De lodge was afgeladen vol met Duitsers die het einde van de trekking aan het vieren waren, ik ga dit echter niet beschrijven want iedereen weet wel hoe een Duits bierfeest eruit ziet. Na het eten nog even Karim gespeeld met de plaatselijke kampioen: dit is een soort pool alleen dan met fishjes die je met je vinger in een gaatje moest schieten (en nog wat wazige nepalese regeltjes).


donderdag 24-04-2003
dag 15: hille - pokhara / feestje
Vandaag was de dag om naar Pokhara te gaan, 2,5 uur lopen (waarin we nog een laatste kippentransport tegenkwamen) en dan was het zover, de laatste checkpost en onze laatste stempel (meer konden er ook niet meer bij op het papiertje!). Na een half uurtje lopen zagen we dat de bus al klaar stond, we hadden geluk! Snel de spullen en ons zelf op het dak gegooid en voor een sheet en een paar knikker zou ie ons naar Pokhara brengen. Niet dus! De bus had problemen met de motor, maar wij hadden geluk want de volgende bus kwam net aanrijden, dus weer snel overgestapt. Na 5 minuten kwam in volle vaart onze oude bus voorbij gassen, maarja wij reden toch ook!? Na nog geen 15 minuten ineens....pruttel, pruttel, ahhh: Motorpech! Dus het was weer wachten op de volgende bus, die wel de hele reis door bleef rijden. Om 2 uur kwamen we in Pokhara aan waar letterlijk 2 taxichauffeurs op de vuist voor ons gingen om ons naar het hotel te brengen. Ons gesetteld in Holy Shiva hotel en snel Pokhara in voor 'n goeie boterham, mailen en rond te kijken. 's Avonds voor het eerst in lange tijd weer eens vlees gegeten, goed gegrild en zeker goed doorbakken en erg lekker! Daarna een kroegje opgezocht om onze goede afloop van onze Donkey-shit expeditie te vieren. We hadden gekozen voor Donkey-shit expedition, omdat....je kan het vast wel raden....veeeeeel ezel stront zijn tegengekomen. Twee andere kandidaten waren eagle-exp. en Ramro Kitti expedition, dit laatste moesten we van Shyam tegen elk nepalees meisje zeggen (betekent mooi meisje), wat vaak uitmondde in gillende meiden of nepalese moeders die ons achterna kwamen met een huwelijksaanzoek. Terechtgekomen in club Amsterdam waar we lekker wat biertjes wegdronken terwijl we vergezeld werden door een mooie Nederlandse meid, 2 jongens uit Tilburg en een Belg. Tegen 1 uur werd het tijd om het establishment te verlaten. De officiële sluitingstijd is 11 uur, daarna gaan de rolluiken dicht en gaat het feestje gewoon verder, we werden alleen verzocht via een smalle achteruitgang de tent te verlaten.

(c) 2003 vieters . NL