Verslag van vierde bezoek aan thailand
maandag 30-06-2003
bangkok
Het was inmiddels al de 6de keer dat we de straten van Bangkok binnen kwamen gereden en iedereen heette ons weer van harte welkom. We kenden Bangkok inmiddels beter dan onze eigen hoofdstad Amsterdam. Een schoonheidsslaapje, douche en weer Kho San Road op, waar we tot onze verbazing Murrad (uit Laos) tegenkwamen. Deze vriendelijke oosterijkse turk was inmiddels al bijna 3 weken in Bangkok blijven hangen (ook voor de 6de keer) en kon schijnbaar moeilijk afscheid nemen van al z’n Thaise vriendinnetjes. De reunie zorgden dan ook voor een goede stapavond, biertje bij The (voor de 7/11) en de late uurtjes bij DDM club. Toen we besloten om naar huis te gaan waren de wolken de enige die ons tegen wilden houden. Het water kwam met bakken uit de lucht vallen en Kho San Road was niet meer te voet te bereiken door het hoge water, dus het 24 uur internetcafe ingedoken om wat mailtjes te sturen. Na 1 uur toch maar naar huis gelopen met het water tot aan onze knieen.
dinsdag 01-07-2003
bangkok / vertrek naar ko tao
Vandaag een echte Bangkok dag, dat houdt in: tickets/visa’s regelen, films kijken, internetten en shoppen (vnl. cd collectie aanvullen). Meteen geregeld om deze avond naar het duikeiland Kho Tao te vertrekken. Om 8 uur verden we opgepikt bij de jodenbunker en de bus in richting het zuiden. Voordat we het wisten waren we bij de plaats waar de ferry zou vertrekken richting het subtropisch eiland.
woensdag 02-07-2003
ko tao -> open water dag 1
Volbehangen met stickertjes namen we plaats op de boot en binnen 2 uurtjes kwamen we de haven van Kho Tao binnen gevaren. Kho Tao of ook wel turtle eiland genoemd (vanwege de vorm) staat helemaal in het teken van duiken. Met maar een omtrek van 22 km2 heeft meer dan 20 duikscholen en als je ergens gaat snorkellen is de kans groot dat je meer duikers ziet dan vissen. De taxi truck genomen naar Ban’s duik resort, deze duikschool was ons meerdere malen aanbevolen door andere reizigers en beloofde een van de beste te zijn. Ons geïnstalleerd en kennis gemaakt met onze duikleraar Anthony, een Engelsman die al meer dan 20 jaar duikleraar is en beweerd dat hij z’n wilde haren heeft verloren (maar daar hebben wij onze twijfels over). We konden dezelfde dag al beginnen met het theorie gedeelte van de cursus, geen probleem voor da boys! Maar eerst even een goede maaltijd en op zoek naar de kapper. Onze kapsels zagen er namelijk uit als 2 zee-egels en dat wil je toch echt voorkomen als je gaat duiken en allerlei gevaarlijke onderwater organismen gaat tegenkomen. In enkele minuten werden onze koppies bijgewerkt door de kap(per) (ster). Volgens mij kun je in Thailand een ombouw operatie van de belasting aftrekken want 1 van de 5 mannen heeft hier z’n gereedschap laten verwijderen voor anders speelgoed.
Om 4 uur kennis gemaakt met de duikploeg en de lesmaterialen overhandigd gekregen van onze duikmasters Jenny en Annet. Na een introductiefilmpje zijn we gestart met lezen in ons Nederlands lesboek. Ze hadden waarschijnlijk jaren terug een Thai gevonden die wel enkele woordjes Nederlands sprak en wel bereid was om het cursusboek van het Engels naar het Nederlands te vertalen. Wij betwijfellen echter of dit een succes is geweest: ‘Teidens het kontroleeren van de duigfles, et inblaazstukje-regulator niet in de hond houden’. Ja, dan wordt het natuurlijk wel erg lasting om zo duiken te leren!
donderdag 03-07-2003
ko tao -> open water dag 2
Vandaag de eerste duik, we konden kiezen om we meteen het kristalhelder blauwe zeewater inwilden of toch maar liever het troebelige chloor-dampende zwembad inwilden om de eerste vaardigheden door te nemen. Na ‘lang’ nadenken toch maar voor de zee gekozen en in een ondiep koraal vrij gedeelte op de bodem gaan zitten voor onze eerste vaardigheden. Wij waren echter al voorbereid in Nederland door duikmaster Frank en konden dan ook zonder problemen ons masker op- en afzetten, regulater uit de mond nemen etc. Hierna was het tijd om ons eerste koraal te bezoeken, wat rondgezwommen en we hadden de smaak al meteen te pakken. ‘s Avonds met Josie en Dawn (duikcollega’s) een BBQ restaurant opgezocht en met uitzicht op de zee en een heldere sterrehemel wat gegeten. Nog een biertje op in de In Touch bar, wat eigenlijk niet mag van onze duikinstructeur want hij wil onze volle 100% hebben bij het duiken. Toen de nacht in begon te vallen was het tijd voor de Marine boys om terug te gaan naar room 47.
vrijdag 04-07-2003
ko tao -> open water dag 3
Op tijd opgestaan en we voelden ons easy and melon! Enkele uurtjes theorie werden erin gestampt over duik planning en veiligheid. Na de lunch onze duikspullen ingepakt en de boot op voor onze eerste open water duik in Mango bay. Op de boot werden onze duikinstructies voor de laatste keer doorgenomen en konden hierna naar 12 meter diepte voor de vaardigheden: bril op- en afzetten, mondstuk uitdoen en ook ‘out of air’. Nu was het beste van de duik aangebroken, het rondzwemmen. De watercondities waren ‘excellent’ en er was een zichtbaarheid van bijna 40 meter. In de onderwater wereld werden we welkom geheten door knalgele vissen, dieppaars koraal, reuze schelpen, krabben, blauwe roggen en scholen met duizenden zebravissen. We wisten al meteen dat we verkocht waren aan het duiken, echt geweldig! Met de boot doorgevaren naar Twin Peaks waarover enkele voorspelbare grappen werden gemaakt. Inmiddels hadden we de duikgroep beter leren kennen: Dawn&Josie (England), Maurice&Zoe (England), Ulla (Denemarken), Tom (US) en een Duitse vader en dochter die nu in Vietnam wonen.
De duik was nu naar 18 meter en weer veel verschillende organismen kunnen aanstrepen in ons duikboek. Bij terugkomst op het eiland de duikmasters meegeholpen met het opruimen van de duikspullen en wat in de lounge van de duikschool gerelaxed. Dat duiken een vermoeiende bezigheid is bleek al snel in de avond toen de oogjes aan het knipperen waren tijdens het kijken van een film. Omdat we de dag erna een examen hadden, toch maar even in het boek gekeken en elkaar overhoord...het leek wel of we onze citotoets opnieuw moesten doen.
zaterdag 05-07-2003
ko tao -> open water dag 4 / stappen
De diving dudes waren helemaal klaar voor het examen, even invullen, en ja hoor met vlag en wimpel geslaagd! Voor de laatste afsluitende duik die werd opgenomen door de Japanse Keiko, hadden we enkele speciale moves geoefend. Alles moest vandaag perfect gaan en wij hadden onze ‘buddy check’ (elkaars duikspullen controleren) dan ook volledig onder de knie. Herman, bij deze bedankt voor het lenen van je move voor de final OK! Met de James bond duik gingen we te water en alle vaardigheden werden doorgenomen en in beeld gebracht. Na het opzetten van de zonnebril op 18 meter diep, Roel z’n haren gekamt, Gijs z’n tanden gepoetst en Tom op z’n blokfluit geblazen konden we verder. De 2de duik vandaag werd een navigatie duik, een vierkant, een rechte lijn en een driehoek moesten onder water gezwommen worden. Nu kwam het er echt op aan om de buddy volledig te vertrouwen. De coördinaten werden doorgegeven door de duikmaster onder water en wij begonnen aan onze opdrachten. Door de lichte stroming werden onze figuurtjes een beetje verminkt, maar waren ondanks dat een perfecte uitvoering.. Heel de groep was geslaagd en het was tijd voor een feestje. Na het zien van de film met heel de groep uit eten geweest bij de mexicaan. De avond zouden we afsluiten in de In Touch Bar waar een beach party was en het een dolle boel was. Toen het feestje op z’n einde begon te lopen gingen we allen richting de kamers, sommige in een rechte lijn anderen in een golvende lijn. Roel en Josie moesten de ‘Out of air’ oefening nog even doornemen.
zondag 06-07-2003
ko tao -> rustdag / snorkelen
Uitgeslapen en bijgeslapen. Om 4 uur richting Shark bay gegaan want tussen 4-5 zouden daar haaien de baai inkomen om op zoek te gaan naar eten. Dus wij met onze snorkels de baai doorgezwommen op zoek naar deze beesten. Veel vissen, zee-egels, koraal, maar geen haaien helaas, misschien was onze timing verkeerd of Roel z’n zwembroek te fel.
maandag 07-07-2003
ko tao -> advanced open water dag 1
We hadden besloten om ook de Advanced diving course erachter te doen. Met deze cursus op zak mag je overal duiken, ben je in staat zelf je duikplan te maken, tot een diepte van 30 meter (officieel!) te gaan en zonder duikinstructeur een duik te maken. Na een theorie ochtendje waren we op de hoogte over multilevel duiken, nachtduiken en natuur ontdekkings duiken. De eerste duik vandaag zou een diepte duik zijn bij White Rock. We maakten een daling tot maarliefst 34 meter diepte en zwommen tussen koralen van enkele meters hoog en doordat we nu in staat waren om ons drijfvermogen zo goed te controleren leek het alsof we vlogen tussen de bergen, een super gevoel! Plotseling bracht Anthony z’n hand naar zijn hoofd en deed het shark-sign. Vol spanning keken we om ons heen naar en stonden plots oog in oog met een van de meest indrukwekkende wezens (op Jennifer Lopez na!) op deze aardbol: de grey reef shark! Onder ons zwommen drie van deze haaien en de grootste was meer dan 3 meter lang. Hierna was het tijd voor een grotere navigatie opdracht, een vierkant en een driehoek moesten gezwommen worden met aan de pols een kompas. De vrije duikminuten waren zoals gewoonlijk weer super en zagen dan ook weer veel interessante en mooie schepsels. Helaas hadden we nog steeds niet de beloofde zeemeermin gezien. Deze avond hadden we met de Engelse dames afgesproken voor de ‘Tea’, dus snel een hapje gegeten en naar de afgesproken plek. Daar werd al snel duidelijk dat ze met ‘Tea’, avondeten bedoelen en wij meegespeeld dat wij wel wisten wat ze bedoelden.
dinsdag 08-07-2003
ko tao -> advanced open water dag 2 / stappen
Vandaag zouden we thuis kunnen komen met een Advanced PADI certificaat op zak, maar daarvoor moesten we eerst 3 duiken afhandellen. De eerste duik was een multi-level duik van 18 meter naar 21 meter die we geheel zelf moesten inplannen en duiken. De duik erna was de vis oriëntatie duik. Met een vis-onderwater-enceclopedie en een onderwater-schrijfblok gingen we op pad om de soorten vissen te herkennen en een notitie te maken van een zo groot mogelijke biologische diversiteit. Met ons notitie blokje vol met aantekeningen en tekeningen kwamen we erachter dat Roel over een verborgen grafisch talent beschikt. Enkele vissen en ondefinieerbare wezens, waarvan ik hoop dat ze niet bestaan als ik Roel z’n tekeningen mag geloven, waren tot op detail geïllustreerd. Een uurtje rust op het eiland en we konden weer terug voor de nachtduik. In het donker dobberde we ergens midden op de ocean om ons gereed te maken voor deze spectaculaire duik. Tom had echter in plaats van Nightdive, ‘Saturday nightfever dive’ verstaan want kwam aanzetten in een flitsend-strak-disco-duikpak, dit werkte behoorlijk in op onze lachspieren. Deze Amerikaanse duikvriend is al tegen de 50 maar leeft ongetwijfeld nog als een 20-jarige. Zo was een van zijn opmerkingen ‘s ochtends bij de theorieles toen Anthony zei dat zijn oren slechter zijn geworden door het snelle stijgen, waarop Tom antwoorde ‘de mijne zijn slecht van al de rock&roll’.
De hartslag van Roel was opgelopen tegen de 200, want hij wist niet hoe deze donkere duik zou inwerken op z’n claustrofobische hersengedeelte. Onder water viel alles mee en met de schijnwerper in de hand werden we verrast door de vele reflecties. Lelijke kwallen veranderde ‘s nachts in glinsterende glitterbollen, gevaarlijk scherp koraal als een spiegeltuin en vissen als fluorescerende wezens. Na 20 minuten was het tijd om alle lampen te doven en in het donker door te zwemmen het het buddy systeem (naast elkaar blijven!) goed te volgen. Zodra je bewoog door het water, verschenen er miljoenen lichtgevende puntjes veroorzaakt door de nog kleinere onderwater micro-organismen. Anthony wilde met al z’n goede bedoelingen ons een zo lang mogelijke duik bezorgen en bleef ons maar tussen het koraal leiden terwijl de meeste van onze luchtwijzers in het rode gedeelte waren. Op dek de vele felicitaties in ontvangst genomen want waren nu uitgeroepen tot echte Advanced duikers. Terug met de boot, voor de laatste keer nog even de Piet Veerman uitgehangen, en ons omgekleed voor het volgende feestje. Het was ongelofelijk wat we in een week tijd geleerd hadden; we begonnen precies een week geleden aan de cursus met de duik-kennis van een zeekomkommer en uitgegroeid tot 2 echte waterratten. In de AC bar was een feestje waar we met Josie en Dawn na het eten onze prestaties gingen vieren. De nodige biertjes zorgen voor een goede interactie met de ontsnappende stikstof uit ons lichaam en we belanden al snel op de dansvloer. De duiksignalen werden verwerkt in de danspasjes en deed ons volgens mij erg goed voor gek zetten denk ik zo.
woensdag 09-07-2003
ko tao -> rustdag
Wat bijgekomen van de vermoeide duikweek en het pijnlijke moment voor onze portomonee was aangebroken, het betalen van de duikcursussen en de rekening van het restaurant. Maar als je echter de prijs van de duikcursus vergelijkt met een cursus in Nederland of Australië dan lach je je kapot, want hier betaal je minstens 5 keer minder. De rekening van het restaurant toende weer eens aan wat een ruime variatie aan eten Roel en Gijs hadden besteld: 12 x tuna sandwich en 12 x chicken sandwich! De tickets voor de boot gekocht en de laatste tube gedronken op dit mooie eiland, waar alles in het teken staat van relaxen en duiken.
donderdag 10-07-2003
ko tao - ko pa-ngan
Samen met de Engelse dames naar de pier en de bekende sticker ontvangen voor de boot. Na ‘n ruim uurtje bakken op het dek van de boot kwamen we al aan op Kho Phangan waar we weer eens opgewacht werden door een horde taxichauffeurs, hotel eigenaren en andere oplichters. Met de taxi naar Hat Rin, het bekende strand waar ook de full moon party gehouden zal worden, en ons daar een bungalow aangeschaft met een hangmat voor de deur. Het viel ons al snel op dat dit eiland een voormalige kolonie van Israel was, want het aantal ‘chalam chalams’ was weer volop aanwezig. Meteen de zwembroek aan en op het strand gaan zonnen en wat gezommen. De sfeer op het eiland was totaal anders dan Koh Tao, hier kwam iedereen voor het feesten en overdag op het strand liggen, wat wij inmiddels ook wel verdiend hadden. In de avond op het strand gezeten en enkele vuurshows gezien als letterlijk opwarmertje voor de avond. Enkele Thaise jongens (zonder borsthaar en wenkbrauwen!) deden de meest bizarre trucs met fakkels en andere in vuur gezette voorwerpen. Aan het strand lagen 15 barretjes die allemaal tegen middennacht volstroomden met feestvierders en doorgingen tot de laatste het licht uit zou doen...en dat waren wij deze avond!
vrijdag 11-07-2003 ko pa-ngan -> henna tattoo
Na 2 nachten realiseerden we ons dat onze bungalow niet meer dan een smal hok was en het leek alsof de bouwer (Bob), de maten van de badkamer met de slaapkamer per ongeluk omgewisseld had. De badkamer was in verhouding namelijk veel groter dan het slaapgedeelte, maar over de ventilater viel niet te klagen (oude Boeing moter??). Vandaag weer op het strand gelegen en werden aangesproken door iemand die z’n tekeningen liet zien. We besloten maar om beide zo’n tekening met Henna op ons lichaam te zetten. Voor de mensen die niet bekend zijn met Henna tattoos, een soort kleverige pasta van henna wordt in de vorm van je gekozen figuur op je lichaam gesmeerd en blijft dan 1-2 weken zitten (als het goed is!?). De avond weer doorgebracht op het strand en weer versteld gestaan van de vuur-masters. Na de gebruikelijke vuurspuug acties, jongleren werd een reusachtige stellatie omhoog gehesen waarop geschreven stond ‘warm up full moon party’. Deze werd met benzine overgoten, aangestoken en met een brommer doorheen gesprongen door iemand die al in het glaasje had gekeken. De Cactus was inmiddels gebombardeerd tot onze tent en konden onze tijd daar dan ook goed doorbrengen.
zaterdag 12-07-2003
ko pa-ngan -> warm up full moon
Weer een dag als andere, tenminste de dagen binnen veel op elkaar te lijken wanneer je enkel en alleen op het strand gaat liggen. De avonden beloven echter altijd weer iets spectaculairs, zo hadden wij vanavond de Drop-in bar en de Zoom gevonden. De Zoom is een duister donkere bar waar alleen de blacklights werken en iedereen die daar komt lichtgevende verf in z’n haar smeert. De muziek kunnen we karakteriseren als spring house. Een bekend fenomeen op het Hat Rin beach zijn de buckets, deze met drank (baco, whisky cola,vodka rum etc) gevulde emmer kun je voor een scheet en een paar knikkers kopen en voorziet je heel de avond van drank door een rietje! Wat er echter niet bij verteld wordt is, dat deze mix er als cola ingaat maar erg hard aankomt. Zo, weten we dan ook niet meer precies hoe deze avond is afgelopen en hieruit kunnen we de conclusie trekken: buckets are lethal!
zondag 13-07-2003
ko pa-ngan -> volle maan maar geen full moon
Roel wordt om een uur of 8 wakker op het strand tussen een nog steeds dansend groepje mensen, raapt al zijn energie, coordinatie en slippers bij elkaar en waggelt naar ons gezellige hutje. Daar aangekomen blijkt Gijs al op bed te liggen... met zijn kleren nog aan en een CD, die overslaat op de achtergrond. Een aantal uren later (het is inmiddels volop middag) worden we weer wakker. Beiden met goede koppijn en enigszins schichtig gedrag omdat we nog steeds geen idee hebben wat er nu eigenlijk allemaal gebeurd is gisteren. Langzaam valt alles wel beetje bij beetje op zijn plaats. Na bestudering van Gijs zijn voeten, blijkt hij, zonder dancing shoes, in het glas gedanst te hebben (er zit een scherf van een centimeter of vijf in zijn voet. En op het strand krijgt Roel van een oude bekende uit Laos te horen wat hij heeft uitgespookt. Ze vertelt dat hij vanaf een uur of 6 knock out is gegaan en dat ze enkele geintjes als 'ijsblokjes-in-gestrekte-arm-houden-duurrecord' met hem heeft uitgehaald.
Ook al is het vandaag volle maan, een full moon party zal vandaag niet gehouden worden, omdat het een boedhistische feestdag is en er dan geen alcohol geschonken mag worden. En... dat is toch een belangrijk ingredient voor een feessie. De avond hebben we maar tot filmavond gebombardeerd en zo zien we "Catch me if you can" (goed), "Charlie's Angels - Full Trottle" (barslecht), "Lord of the Rings" (vanaf vanavond door Dawn & Josie tot beste film aller tijden uitgeroepen) en "Meet the parents" (aanrader van de Engelse meiden en zeker de moeite waard). Wel vroeg naar bed gegaan vandaag, zodat we morgen nog eens iets kunnen ondernemen.
MAANdag 14-07-2003
ko pa-ngan -> scooters
Heel de dag op het strand liggen en 's avonds op stap gaan begint een sleur te worden en dus gaan we maar eens wat ondernemen; met een scooter over het eiland crossen! Nooit op een schakelbrommer gereden, maar dat maakt hier niets uit. De scooters zien er dan wel 'sissy' uit met hun mandjes en spiegeltjes waar Malle Pietje nog jaloers op zou zijn, maar hun 125cc motorblok liegt er niet om. Het is dan toch best spannend (lees gekkenwerk) om met ruim 100 km/u zonder helm en verzekering rond te rijden. Ook de wegen maken het er allemaal niet gemakkeleijker op. Sommige stukken zijn echt steil (zo'n 18%) en de gravelwegen zijn door recente regenval voor een groot deel weggespoeld. Maar oefening baart kunst en in no-time zijn we volleerde coureurs en zijn we over weggetjes tussen palmbomen door naar het andere eind van het eiland gereden om daar bij een mooie waterval (met muzikant) en een afgelegen strandje halt te houden.
Er is vandaag nog steeds een 'boedhistisch feest' dus geen 'maan feest'. Amateur alcoholisten als we zijn gaan we wel om kwart voor 12 naar de Cactus om bij het aanbreken van de nieuwe dag een Leo bier te nuttigen. Dawn & Josie maken de vooroordelen over Engelsen met betrekking tot drankgebruik geheel waar, door niet een paar minuutjes extra te wachten en nu al op 'illegale wijze' aan drank zien te komen. We zouden het niet te laat maken vannacht omdat ons morgen een lange nacht staat te wachten, maar ook vandaag hebben we vanaf Sunrise Beach de zon op zien komen.
dinsdag 15-07-2003
ko pa-ngan -> full moon party
Vandaag is het dan de dag van het grote feest. Wij hebben gisteren stiekem al een flink feest gehad en merken dat ook nog bij het ontwaken. Helemaal omdat we allebei na 11.00uur niet meer kunnen slapen. Dan maar de scooters ingeleverd, waarbij Gijs nog B200 (EUR4) moet betalen voor een deuk in dat stomme (&*#%^~@#) mandje. Ook een na een dag luieren op het strand, blijft de hangover in onze hoofden hangen en gaat allerminst over.
Des avonds gegeten in de Outback. Wat was dat grandioos!!! Mocht je op ko pa-ngan stranden moet je hier zeker gaan eten, want was dat enorm lekker met supergoede inrichting en erg relaxte laid-back-muziek.
Na een korte power-nap en "Snatch" (zonder ondertitels soms moeilijk te volgen) gaan wij het feestgedruis in. Op normale avonden staat het strand hier al in het teken van feesten, maar nu is het 1 grote feestplek met zo'n 8.000 mensen. Van omliggende eilanden worden continu feestbeesten per boot aan- en afgevoerd en anders dode clubs laten de conussen van hun boxen goed op en neer schudden. De sfeer is er echter eigenlijk niet veel beter op geworden. We zien een jongen met een kapotgeslagen bierflesje in zijn hoofd voorbij hollen, bij het manouvreren naar andere dansvloertjes wordt wel eens onaardig gereageerd en de volgende dag blijkt dat er 1 dode is gevallen en de vliegtickets van Dawn gestolen zijn. De muziek maakt een hoop goed en we we weten ons uiteraard uitstekend te vermaken op deze party en ook nu is het al weer goed licht als het feest nog steeds gaande is.
woensdag 16-07-2003
ko pa-ngan -> cool down full moon
Tja... wat moet er over vandaag geschreven worden. Ach, je kent het wel. Zo'n dag na een goed feestje ben je tot weinig in staat en er blijft voor ons dan niks anders over dan op het strand te gaan liggen. Dit is echter nog steeds smerig en doorweekt met bier. In de avond weer wat filmpjes gekeken in gezelschap van de dames en een borreltje op het strand gedronken. Het aftellen naar de volgende volle maan begint hier al weer vanaf vandaag.
donderdag 17-07-2003
ko pa-ngan - bangkok -> exodus
Nadat gisteren iedereen zijn kater heeft uitgeslapen, verlaat vandaag iedereen het party-eiland. Dit levert dan ook de nodige chaos op bij het haventje. Het boottripje is wederom prachtig en doet onze teint goed. Surathani is de plaats waar we naast ons goude stickertje ook een geel stickertje voor de bus krijgen. We worden de bus ingejaagd en vermoeden zelfs dat je er ingeleurd wordt als je zou weigeren in te stappen. Verkeerd reizen is onmogelijk in Thailand. Snel 1 of 2 valiumpjes (10mg) achterover geslagen en we liggen heerlijk de 10 uur durende reis te slapen, zodat we ongemerkt om 4.00u in Kho Sahn Road zijn, bij het vertrouwde Classic Inn inchecken en nog eventjes gaan slapen.
vrijdag 18-07-2003
bangkok -> shoppen / stappen
Het zit er bijna op voor Roel, dus die wil nog wel even wat gaan shoppen. Zo struinen we overdag Kho Sahn Road voor de tigste keer af en bezoeken winkelcentrum MBK nog maar eens een keer. 's Avonds kijken we "Basic" in Nat's en willen eigenlijk niet te laat gaan slapen om morgen nog wat inkoop- en inpakwerk te verrichten. We ontmoeten echter 3 Engelse meisjes uit Birmingham, die ons weinig keus laten en ons dwingen mee te gaan naar Immortal Bar. Hardstikke gezellig, maar als we na sluitingstijd de stoeprand hebben gevonden in Kho Sahn Road wordt het pas echt leuk. In geen tijd zitten we met een heel stel, waaronder wat Denen, Noren, Australiers, Engelsen en zoals altijd Thaise meisjes op straat te ouwehoeren over van alles. Ook het praten met helium levert enkele komische taferelen op. Uiteindelijk sluit ook een dove Thai zich bij ons clubje aan. Hij verkoopt van die huppel-trutjes-stokken en dergelijke. Roel kan het dan ook niet laten om dat te proberen, maar bakt er niet veel van. Onze kleine Thaise vriend blijkt echt de goedheid zelve al verloopt communicatie moeizaam. Voordeel is ook dat hij zonder problemen bier kan kopen bij de 7/11, terwijl er eigenlijk geen alcohol verkocht mag worden tussen 0.00u en 6.00u. Zo wordt het al weer gauw heel laat/vroeg. Ondertussen is er al weer een nieuwe dag aangebroken op Kho Sahn Road en vertrekken er vanuit hier al weer vollop minibusjes naar al die toeristisch bestemmingen her en der. Naast doof zijn heeft onze nieuwe Thaise vriend nu nog een probleem; dronkenschap. Hij kan niet meer op zijn eigen benen staan en moet dus door allerlei kleiene steegjes naar zijn eigen huis gesleept worden. Bizar.
zaterdag 19-07-2003
bangkok -> afscheid
Ondanks dat het toch laat is geworden zetten we de inkoopacties en dergelijke gewoon door en staan dus niet te laat op. Tijdens de koopjesjacht stuiten we ook weer op Dawn & Josie, die een dag later naar Bangkok zijn afgereisd. Zij zijn dus vanochtend aangekomen toen wij nog hier op straat aan het feesten waren. Roel moet nu echt voor de laatste keer zijn overvolle tassen inpakken en het afscheid nemen begint nu wel erg onwerklijk te worden. 's Avonds hebben we nog een 'hier-gaan-de-wegen-uit-elkaar'-etentje en -borrel met Dawn & Josie gehad. Ook een laatste fotosessie op Kho Sahn Road verricht en goedendag tegen Te van de 7/11 gezegd.
Dan word het toch echt tijd om gedag tegen elkaar te zeggen en eindigt voor Roel een grandiose reis en begint voor Gijs een nieuw hoofdstuk in Australie!!!
© 2003 vieters . NL